شیبقانلغتنامه دهخداشیبقان . [ ش َ ب َ ] (اِخ ) (شیبان ) ابن توشی بن چنگیزخان ، جد ملوک شیبانیه ٔ ماوراءالنهر. (تاریخ جهانگشای جوینی ج 1). رجوع به شیبان بن جوجی و شیبانیان شود.
