شیرگیالغتنامه دهخداشیرگیا. (اِ مرکب ) گیاهی که چون آنرا بشکنند شیره ٔ سپیدی مانند شیر از وی برآید و در بهار بکارند. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (آنندراج ) (از فرهنگ جهانگیری ).
