شیرینه باف
لغتنامه دهخدا
شیرینه باف . [ ن َ / ن ِ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) شیرین باف . نوعی قماش لطیف :
به یک شربتی گفت شیرینه باف
که نتوان ز حد برد دعوی و لاف .
رجوع به شیرین باف شود.
به یک شربتی گفت شیرینه باف
که نتوان ز حد برد دعوی و لاف .
نظام قاری .
رجوع به شیرین باف شود.