شیرین بهانه
لغت‌نامه دهخدا
شیرین بهانه . [ ریم ْ ب َ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) که بهانه ٔ خوش و دلپسند بیاورد :
از بس دهان تنگ تو شیرین بهانه است .
هر دم هزار بوسه طلب را به گفتگوی
وامی کند ز سر لب شیرین بهانه اش .
از بس دهان تنگ تو شیرین بهانه است .
صائب تبریزی (از آنندراج ).
هر دم هزار بوسه طلب را به گفتگوی
وامی کند ز سر لب شیرین بهانه اش .
صائب تبریزی (از آنندراج ).
