شیرین کلامی

شیرین کلامی . [ ک َ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت شیرین کلام . شیرین سخنی . شیرینی کلام و بیان . (از یادداشت مؤلف ) : در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (تزک تیموری ، نسخه ٔ خطی ، از مجله ٔ دانش سال 2 شماره ٔ 2 ص 83). رجوع به شیرین کلام و شیرین سخنی شود.