شیرین خرام
لغتنامه دهخدا
شیرین خرام . [ خ ِ / خ َ / خ ُ ] (ص مرکب ) آنکه دلپذیرانه می خرامد. (ناظم الاطباء). شیرین رفتار :
رسد گر به این سبز شیرین خرام
نگردد دگر کاسنی تلخکام .
رجوع به شیرین سوار و شیرین حرکات شود.
رسد گر به این سبز شیرین خرام
نگردد دگر کاسنی تلخکام .
صائب تبریزی (از آنندراج ).
رجوع به شیرین سوار و شیرین حرکات شود.