شیرین خند
لغتنامه دهخدا
شیرین خند. [ خ َ ] (نف مرکب / ص مرکب ) که خنده ٔ شیرین دارد. که خوش می خندد. که تبسمی شیرین و ملیح دارد. شکرخنده . (از یادداشت مؤلف ) :
لب چو مرجان ولیک لؤلؤبند
تلخ پاسخ ولیک شیرین خند.
لب چو مرجان ولیک لؤلؤبند
تلخ پاسخ ولیک شیرین خند.
نظامی .