شیفته گونهلغتنامه دهخداشیفته گونه . [ ت َ / ت ِ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) دیوانه وار. عاشق پیشه . دل از دست داده : باباطاهرپاره ای شیفته گونه بودی . (راحةالصدور راوندی ص 99).
