شیلغتنامه دهخداشی . [ ش َی ی ] (ع ص ، اِ، از اتباع ) عی ّ شی ّ؛ از اتباع است : جاء بالعی و الشی ؛ یعنی اندک و هیچکاره آورد. مأخوذ من الشواء و هو الرذال . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || دوربین ، مقابل نزدیک بین . (از اقرب الموارد).
