صاحب خانه
لغت‌نامه دهخدا
صاحب خانه . [ ح ِ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) خانه خدا. میزبان . دیار. ابوالمثوی . رب البیت :
در آن خانه که آن شب بود رختش
به صاحب خانه بخشیدند تختش .
- امثال :
اگر میهمان یکی باشد صاحب خانه گاو میکشد ، یا میزبان گاو میکشد؛ با کثرت سائلان و خواهندگان به تمام واجبات رادی و جوانمردی عمل نتوان کرد. (امثال و حکم ص 229).
در آن خانه که آن شب بود رختش
به صاحب خانه بخشیدند تختش .
نظامی .
- امثال :
اگر میهمان یکی باشد صاحب خانه گاو میکشد ، یا میزبان گاو میکشد؛ با کثرت سائلان و خواهندگان به تمام واجبات رادی و جوانمردی عمل نتوان کرد. (امثال و حکم ص 229).
