صاحب رأی
لغت‌نامه دهخدا
صاحب رأی . [ ح ِ رَءْی ْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) دارای رأی و تدبیر صائب :
فرزانه و صدر اجل و صاحب عالم
کافروخته شد زو علم صاحب رأیان .
|| به معنی وزیر است ، چه رای در اصطلاح وزیر را می گویند. و کنایه از شیخ ابوعلی هم هست به اعتبار اینکه وزیر فخرالدوله پادشاه ری بوده است . (برهان قاطع) .
فرزانه و صدر اجل و صاحب عالم
کافروخته شد زو علم صاحب رأیان .
سوزنی .
|| به معنی وزیر است ، چه رای در اصطلاح وزیر را می گویند. و کنایه از شیخ ابوعلی هم هست به اعتبار اینکه وزیر فخرالدوله پادشاه ری بوده است . (برهان قاطع) .
