صاحب گیسوییلغتنامه دهخداصاحب گیسویی . [ ح ِ ] (حامص مرکب ) سیادت . علوی بودن : گر کند با تو کسی دعوی به صاحب گیسویی گیسو از شرمت فروریزد پدید آید کلی .سوزنی .
