صارة

صارة. [ رَ ] (ع اِ) لوف الصغیر است به زبان اندلس که به پارسی آن رافیل گوش (پیل گوش ) خوانند. (برهان قاطع) (مفردات ابن بیطار) (اختیارات بدیعی ). و رجوع به صاروان شود. || درختستان . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || نافه ٔ مشک . (منتهی الارب ). || صارةالجبل ؛ اعلای کوه . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).