صالبیةلغتنامه دهخداصالبیة. [ ل ِبی ی َ ] (معرب ، اِ) ابن بیطار گوید: نامی عجمی است در نزد مردم صقلیه نوعی باریک مر شالبیة را، برگ آن کوچک و طعم و بوی آن بدو ماند و نزد آن مردم مجرب است ابراء بیاض چشم را. (مفردات الادویة ج 2 ص 77).
