صبا
لغتنامه دهخدا
صبا. [ ص َ ] (اِخ ) نام وی محمدصابرحسین واز شعرای هندوستان و از اهالی سهسوان است و منظومه ای بنام «شوکت خسروی » دارد که بدین بیت شروع میشود:
جهان داورا پادشاهی تراست
ببایسته بودی خدایی تراست .
جهان داورا پادشاهی تراست
ببایسته بودی خدایی تراست .
(قاموس الاعلام ترکی ).