صبح جزا
لغتنامه دهخدا
صبح جزا. [ ص ُ ح ِ ج َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بامداد محشر. صبح قیامت . صبح روزی که اعمال مردم را کیفر یا پاداش دهند :
نفسی کز جگر سوخته آید بیرون
تا دم صبح جزا گرم بود بازارش .
نفسی کز جگر سوخته آید بیرون
تا دم صبح جزا گرم بود بازارش .
صائب .