صبح دروغ
لغتنامه دهخدا
صبح دروغ . [ ص ُ ح ِ دُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) صبح کاذب . مقابل صبح صادق :
از عشق سوختم چکنم چون ز روز بد
صبح دروغ میدمد از آفتاب خویش .
و رجوع به صبح کاذب شود.
از عشق سوختم چکنم چون ز روز بد
صبح دروغ میدمد از آفتاب خویش .
امیرخسرو.
و رجوع به صبح کاذب شود.