صبح وار
لغت‌نامه دهخدا
صبح وار. [ ص ُ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) مانند صبح . همانند صبح . سپید و روشن :
سنگ زر شبرنگ لیکن صبح وار از راستی
شاهد هر بچه کز خورشید در کان آمده .
خیز و مکن پرده دری صبح وار
تا چو شبت نام بود پرده دار.
چو شه دید کان چشمه ٔ خوشگوار
به ظلمت توان یافتن صبح وار.
صبح وارم چو دادی اول نوش
از چه گشتی چو شام سرکه فروش .
سنگ زر شبرنگ لیکن صبح وار از راستی
شاهد هر بچه کز خورشید در کان آمده .
خاقانی .
خیز و مکن پرده دری صبح وار
تا چو شبت نام بود پرده دار.
نظامی .
چو شه دید کان چشمه ٔ خوشگوار
به ظلمت توان یافتن صبح وار.
نظامی .
صبح وارم چو دادی اول نوش
از چه گشتی چو شام سرکه فروش .
نظامی .
