صبر
لغت‌نامه دهخدا
صبر. [ ص ُ ] (ع اِ) زمین سنگریزه ناک . (منتهی الارب ). || کرانه . (منتهی الارب ) (نشوء اللغة ص 17). || سطبری هر چیزی و طرف آن . || ابر سپید. || طرف آبجامه . || تمامه ٔ هر چیزی . و در همه ٔاین لغات بکسر صاد نیز آمده است . (منتهی الارب ). || فرازین بهشت . و منه الحدیث : سدرة المنتهی صبر الجنة و کذلک صبر کل شی ٔ اعلاه . (مهذب الاسماء).
