صداءةلغتنامه دهخداصداءة. [ ص ُ ءَ ] (ع اِ) سرخی سیر مایل بسیاهی ، و هی من شیات المعز و الخیل . (منتهی الارب ). شقرة الی السواد او سواد مشرب حمرة. (قطر المحیط).
