صدکار
لغت‌نامه دهخدا
صدکار. [ ص َ ] (ص مرکب ) چندین کاره . دارنده ٔ چندین هنر :
منم در کار خود صدکار و بی کار
بگاه مهر دل صدیار و بی یار.
|| (اِ مرکب ) کار بسیار :
ز بهر مردم بیگانه صد کار
بنام و ننگ باید کرد ناچار.
و صد در این بیت ها افادت تکثیر کند. || احتمالا" در بیت زیر معنی آرایش دهد :
رخانش همچو تیغ زنگ خورده
بناخن سر بسر صدکار کرده .
منم در کار خود صدکار و بی کار
بگاه مهر دل صدیار و بی یار.
(ویس و رامین ).
|| (اِ مرکب ) کار بسیار :
ز بهر مردم بیگانه صد کار
بنام و ننگ باید کرد ناچار.
(ویس و رامین ).
و صد در این بیت ها افادت تکثیر کند. || احتمالا" در بیت زیر معنی آرایش دهد :
رخانش همچو تیغ زنگ خورده
بناخن سر بسر صدکار کرده .
(ویس و رامین )
