صغار

صغار. [ ص ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ صغیر. (منتهی الارب ). مقابل کبار :
خلق ندانم بسخن گفتنش
در همه گیتی ز صغار و کبار.

منوچهری .

بدین صفات جهانی بزرگ دیدم و خوب
در این جهان دگربیعدد صغار و کبار.

ناصرخسرو.

همه داده گردن بعلم و شجاعت
وضیع و شریف و صغار و کبارش .

ناصرخسرو.

قیصر رومی بقصر مشرف او در
روز مظالم ز بندگان صغار است .

ناصرخسرو.

جزعی خاست از امیر و وزیر
فزعی کوفت بر صغار و کبار.

مسعودسعد.

اکابر همه عالم نهاده گردن طوع
بر آستان جلالش چو بندگان صغار .

سعدی .