صفاقة
لغت‌نامه دهخدا
صفاقة. [ ص َ ق َ ](ع اِمص ) شوخ روئی . || محکمی . قرصی . زیر بار نرفتن . || سختگی جامه . (منتهی الارب ). سفتگی و پختگی جامه . یقال : ثوب صفیق و هی خلاف السحیق .(بحر الجواهر). || (مص ) سخت روی شدن . (تاج المصادر بیهقی ). شوخ و بی باک گردیدن . (منتهی الارب ). || سخت بافت گردیدن جامه . (منتهی الارب ).
