صفراء

صفراء. [ ص َ ] (ع ص ) تأنیث اصفر است :
همه دشت و کهسار گرما گرفت
زمانه ز خودرنگ صفرا گرفت .

فردوسی .

به یک صفراکه بر خورشید رانده
فلک را هفت میدان باز مانده .

نظامی .

رجوع به اصفر شود.