صورت نگار
لغت‌نامه دهخدا
صورت نگار. [ رَ ن ِ ] (نف مرکب ) صورت نگارنده . مصور. نقاش . مجازاً خالق و آفریننده :
جهان را دگرگونه شد کار و بارش
بر او مهربان گشت صورت نگارش .
من جانسپار مدح تو، صورت نگار مدح تو
باآب کار مدح تو، الفاظم ابکار آمده .
که چون کرده اند این دو صورت نگار
دو ارتنگ را بر یکی سان گزار.
اگر موج از بن دریا برآید
نماند صورت و صورت نگاری .
صورت نگار چینی بیخویشتن بماند
گر صورتت ببیند سر تا بسر معانی .
چنان فتنه بر حسن صورت نگار
که با حسن صورت ندارند کار.
جهان را دگرگونه شد کار و بارش
بر او مهربان گشت صورت نگارش .
ناصرخسرو.
من جانسپار مدح تو، صورت نگار مدح تو
باآب کار مدح تو، الفاظم ابکار آمده .
خاقانی .
که چون کرده اند این دو صورت نگار
دو ارتنگ را بر یکی سان گزار.
نظامی .
اگر موج از بن دریا برآید
نماند صورت و صورت نگاری .
عطار.
صورت نگار چینی بیخویشتن بماند
گر صورتت ببیند سر تا بسر معانی .
سعدی .
چنان فتنه بر حسن صورت نگار
که با حسن صورت ندارند کار.
سعدی .
