صوفیگری

صوفیگری . [ گ َ] (حامص مرکب ) صوفیی . تصوف . صوفی بودن :
کند حق ِ صوفیگری را اَدا
به یک چشم بیند بشاه و گدا.

ملاطغرا (از آنندراج ).