صومعه داری
لغتنامه دهخدا
صومعه داری . [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ] (حامص مرکب )اقامت در صومعه . رهبانی . مجازاً عبادت :
دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد.
دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد.
سعدی .