صونةلغتنامه دهخداصونة. [ ص َ ن َ ] (ع اِ) طبله ٔ عروس که بخور و لوازم آرایش در آن نهد. عتیده . (اقرب الموارد). طبله که در آن خوش بوی نگاه دارند. (منتهی الارب ). بویدان .
