ضاجلغتنامه دهخداضاج . [ ضاج ج ] (ع ص ) خروشنده و کسی که آواز بلند کند، و فی الحدیث : عبروا ضاجین ؛ ای رافعین اصواتهم بالتلبیة. (منتهی الارب ). || (مص ) بانگ کردن . || دلتنگی نمودن . (زوزنی ).
