ضبث
لغتنامه دهخدا
ضبث . [ ض َ] (ع مص ) سخت به پنجه گرفتن چیزی را. سخت گرفتن . (تاج المصادر) (زوزنی ). بکف و پنجه گرفتن چیزی . (منتخب اللغات ). به پنجه گرفتن چیزی . || زدن کسی را. || بسودن ناقه و جز آن را تا فربهی ولاغری آن معلوم شود. پرماسیدن ناقه . (منتهی الارب ).
