ضرار

ضرار. [ ض ِ ] (اِخ ) ابن القعقاع بن معبدبن زرارة. از سواران عرب که در وقعه ٔ وقیط بکر و تمیم اسیر گرفته شد. وی صحابی است . (عقدالفرید ج 6 ص 46). صاحب عیون الاخبار گوید: حدثنی سهل بن محمد عن الاصمعی قال اخبرنی شیخ مِن ْ مَشْیَختنا، و ربما قال : هارون الاعور، ان قتیبةبن مسلم قال ارسلنی ابی الی ضراربن القعقاع بن معبدبن زرارة فقال : قل له قد کان فی قومک دماء و جراح ، و قد احبوا ان تحضر المسجد فیمن یحضر، قال : فاتیته فابلغته فقال یا جاریة: غدّینی ، فجأت بارغفة خُشن فثردتهن فی مریس ثم برقتهن فاکل قال قتیبة، فجعل شانه یصغر فی عینی و نفسی ثم مسح یده و قال : الحمدﷲ حنطة الاهواز و تمر الفرات و زیت الشّام ثم اخذ نعلیه و ارتدی . ثم انطلق معی و اتی المسجد الجامع فصلی رکعتین ثم احتبی فمارأته حلقة الا تفوضت الیه فاجتمع الطالبون و المطلوبون فاکثروا الکلام ، فقال : الی ماذا صار امرهم ؟ قال : الی کذا و کذا من ابل ، قال : هی علی ، ثم قام . (عیون الاخبار ج 1 ص 332 و 333).