ضفر

ضفر. [ض َ ] (ع اِ) رسن تافته که بدان شتر و پالان بندند. ج ، ضُفُر، ضفور. (منتهی الارب ). رسنی که بدان شتر را بندند. (منتخب اللغات ). رسن تافته و بافته . (مهذب الاسماء). || هر دسته ٔ موی بافته ٔ جداگانه . (منتهی الارب ). لاغ . || ریگ توده ٔ کلان فراهم آمده یا ریگی که بعض آن بر بعض نشسته باشد. ج ، ضُفور. (منتهی الارب ). ریگ توده و جمعشده . || بنای به سنگ ریزه برآورده بی آهک و گل . (منتهی الارب ). بنای سنگ که بی گچ و گل ساخته باشند. (منتخب اللغات ).