ضیأپاشا

ضیأپاشا. (اِخ ) از شعرا و ادبای متأخر عثمانی . اصلش ارضرومی است و در درِ سعادت نشو و نما یافت و زبان و ادبیات شرقی و زبان فرانسه آموخت و در زمان سلطان عبدالعزیزخان روزگاری در زمره ٔ مقربین حضرت پادشاهی درآمد و در دوره ٔ پادشاه زمان سلطان عبدالحمیدخان به رتبه ٔ وزارت رسید وسپس به ولایت آتن منصوب گردید و بعد از چند سال بسبب خستگی برای تغییر آب و هوا به روسیه رفت و بسال 1295 هَ . ق . درگذشت . از اشعار او مجموعه ای است بزرگ بنام خرابات و ترجمه هائی نیز دارد. این بیت او راست :
امید وفا ایلمه هر شخص دغلدن
چوق حاجیلرک چیقدی خاچی زیر بغلدن .

(از قاموس الاعلام ترکی ).