طاوس فلک

طاوس فلک . [ ووس ِ ف َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است ، چنانکه زاغ کنایه از سیاهی شب است :
چو طاوس فلک بگریخت در باغ
به گل چیدن بباغ آمد سیه زاغ .

نظامی .

طاوس فلک هر شب شد سوخته بال و پر
هم شمع رخت سوزد گر بال و پری دارد.

عطار.