طایخلغتنامه دهخداطایخ . [ ی ِ ] (ع ص ) فرورونده ٔ در باطل . احمقی که خیری در او نیست و بقولی احمق پلید. یقال : رجل طائخ . (ذیل اقرب الموارد از اللسان ).