طبری

طبری . [ طَ ب َ ] (اِخ ) (الَ ...) عبدالقادربن محمد الحسینی الطبری المکی الشافعی ، امام ائمةالحجاز. وی در مکه بسال 976 هَ . ق . قدم بعرصه ٔ وجود نهاد و در آن جا نشو و نما یافت و در کنار پدر و مادر خویش پرورده شد، در دوازده سالگی قرآن کریم را از بر داشت ، و چندین متن از قبیل اربعین نووی و اشاراتی را که بر آن نوشته اند، عقایدنسفیه ، و الفیه ٔ ابن مالک ، و ثلث منهج از تألیفات شیخ الاسلام زکریا الانصاری را نیز محفوظ ذهن خویش ساخته بود: و در سال 991 هَ . ق . تمامی محفوظات خود را برمشایخ عصر عرضه داشت و به اخذ اجازه ٔ روایت آن محفوظات نائل گردید. سپس در همان سال به تألیف و تصنیف پرداخت و چندین کتاب تألیف و تصنیف کرد و نیک از عهده برآمد. از آن جمله است مقامه ای به نام درةالاصداف السنیة فی ذروةالاوصاف الخفیه ، عیون المسائل و شرح بردریدیه و غیرذلک . عیون المسائل وی مشتمل بر سی فن ازفنون است . آغاز آن علم قوافی ، و انجام آن علم تقویم است . محمدعمر حسامی بیرونی در مطبعةالسلام این کتاب را در سال 1316 هَ . ق . بطبع رسانیده است . وفات وی بمکه بسال 1033 هَ . ق . بوده است . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1231). رجوع به الاعلام زرکلی ج 2 ص 446 شود.