طحر
لغتنامه دهخدا
طحر. [ طَ ] (ع مص ) بیرون انداختن چشم و چشمه خاشاک را. || راندن . || آرامش با زن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ازبن بریدن حجام غلاف سر نره را در ختنه . (منتهی الارب ). || (اِ) پاره ای از ابر تنک . طحرة و طحرور و طحرورة و طحریة مثله . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
