طراوتناک
لغتنامه دهخدا
طراوتناک . [ طَ وَ ] (ص مرکب ) تازه و پر آب :
بُتا گر عنبری با زلف ، با رخسار گر آتش
چسان داری طراوتناک عنبر را تو بر آتش .
بُتا گر عنبری با زلف ، با رخسار گر آتش
چسان داری طراوتناک عنبر را تو بر آتش .
ابونصر نصیرای بدخشانی (از آنندراج ).