طرب افزای
لغت‌نامه دهخدا
طرب افزای . [ طَ رَ اَ ] (نف مرکب ) که طرب افزون کند. که شادی فزاید :
با سیه روی خوشدلی بهم است
طرب افزای سرخ روی کم است .
هستند ببزم تو کمربسته قلم وار
بیجاده لبان طرب افزای تعب کاه .
رجوع به طرب فزای شود.
با سیه روی خوشدلی بهم است
طرب افزای سرخ روی کم است .
سنائی .
هستند ببزم تو کمربسته قلم وار
بیجاده لبان طرب افزای تعب کاه .
سوزنی .
رجوع به طرب فزای شود.
