طرود

طرود. [ طَ ] (اِخ ) ابن فَهْم بن عمرو. از قبیله ٔ قیس عیلان ، عدنانیه ، یکی از اجداد جاهلیان . شاعری از پسران وی بنام اعشی طرود در شعرای تازی نام برده شده است . منازل بنی طرود در زمین نجد بوده است و از آنجا به افریقیه داخل شدند. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 447).