طسم

طسم . [ طا سین ْ میم ْ ](اِخ ) در مفتتح سوره های الشعراء و القصص از حروف مقطعه ٔ اوایل پاره ای از سوره های قرآن است ، و مفسران رادر معنی آن اختلافات بسیار است . ابوالفتوح رازی در تفسیر خویش آورده که والبی گوید: نامی است از نامهای خدا. عکرمه گفته که علما از تفسیر آن اظهار عجز کرده اند. مجاهد گفته : نام سوره است . ابوروق گفته : نامی است از نامهای قرآن . محمدبن کعب گفته : طاء طول و سین سناء و میم ملک خدای است . امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود: طاء طور سینا و سین اسکندریه و میم مکه است . امام جعفر صادق علیه السلام گفته : طاء درخت طوبی و سین درخت سدرةالمنتهی و میم اشاره به محمدمصطفی صلی اﷲ علیه و آله و سلم است که بدین نامها خدای تعالی سوگند یاد فرموده است . (ابوالفتوح رازی ).