طشتدارلغتنامه دهخداطشتدار. [ طَ ] (نف مرکب ) نگهبان و متصدی طشتخاناه یاطشتخانه . || مستخدم محافظ رخت کن یا جایگاه البسه . (دزی ج 2 ص 44): انوشتکین ، طشتدار ملکشاه بن الب ارسلان و شحنه ٔ خوارزم بود. رجوع به تشتدار شود.
