طشتگر

طشتگر. [ طَ گ َ ] (ص مرکب ) شخصی را گویند که طشت میسازد. (برهان ) (آنندراج ): طَسّاس ؛ طشتگر. (منتهی الارب ). || (اِخ ) نام سازنده و مطربی هم بوده است . (برهان ) (آنندراج ). سازنواز که در سابق بوده . (غیاث اللغات ). نام مطربی . خاقانی گوید :
آن راه که طشتگر نوا کرد
آن قول که کاسه گر ادا کرد.

(از مجمعالفرس ).

و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 163 شود.