طعنه گر

طعنه گر. [ طَ ن َ / ن ِ گ َ ] (ص مرکب ) که پیشه اش عیبجوئی باشد. صاحب آنندراج این لفظ را بدون بیان معنی آن در فرهنگ خویش با بیت بدر چاچی شاهد استعمال آورده است :
صحن تو بادجلوه گر روضه ٔ هشت باب را
خلق تو باد طعنه گر بوی خوش بهار را.