طغاخان
لغتنامه دهخدا
طغاخان . [ طُ ] (اِخ ) (... مرغینان ) پدرزن پیغوملک والی مرغینان و کاشان از بلاد مشهور فرغانه . وی در مدح طغاخان پدرزن خویش قصیده ای دارد که در لباب الالباب عوفی ج 1 (باب پنجم ) چند بیتی از آن درج و مصدَّر بدین بیت است :
فرمان نافذ او بر حکمها دلیل
دست تصرف او بر ملکها دراز.
فرمان نافذ او بر حکمها دلیل
دست تصرف او بر ملکها دراز.
(لباب الالباب ج 1 ص 55).