طغرل

طغرل . [ طُ رِ / رُ ] (اِخ ) ابن سنقربن مودود. چهارمین تن از اتابکان سلغری (591 تا 599 هَ . ق .). لقب وی قطب الدین است . پادشاهی هنرپرور و معدلت گستر بود و در بعضی از حدود عراق حکومت میکرد اما تأییدی نداشت زیرا که چند نوبت به جنگ تکله مبادرت نموده هر بار انهزام یافت و آخرالامر گرفتار شده به قتل رسید. (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 560). اتابکی طغرل نُه سال طول کشیدو تمام آن صرف زد و خورد با سعدبن زنگی پسرعم او گردید و سعدبن زنگی سرانجام در سال 599 هَ . ق . بر اتابک طغرل غلبه یافت و طغرل را دستگیر کرد و خود اتابک فارس گردید. (تاریخ مغول اقبال صص 382-383، 399).