طغی

طغی . [ طَغ ْی ْ ] (ع مص ) درگذشتن از اندازه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). از حد درگذشتن . (تاج المصادر بیهقی ). زیاده روی . تجاوز از حد. تجاوز از قدر. اعتداء از حدود و مقادیر. || نافرمانی . || گمراهی . || بلند شدن و درگذشتن از حد کفر. زیادتی کردن در معاصی و ظلم . اسراف در ظلم و گناه . غلو در کفر. || موج زدن آب . برآمدن . بالا زدن آب رود و جز آن بیش از حد. به جوش آمدن . جوشیدن . به آشوب شدن دریا و رود و مانند آن . || جوشیدن خون . || بانگ کردن گاو. || بسیار آب آوردن سیل . (منتهی الارب ) (آنندراج ).