طلویش

طلویش . [ ] (اِخ ) ابن بیطة. یکی از پادشاهان قدیم اسپانیا. صاحب الحلل السندسیه آرد: آنگاه گروهی از اقوام بیگانه ٔ رم که آنها را پشتولکات میخواندند بر این اشبانیان داخل شدند و پادشاه ایشان را طلویش بن بیطه مینامیدند و این واقعه در روزگار بعثت عیسی بن مریم (ع ) بود. قوم مزبور از سوی رم به اندلس درآمدند و آنها در عین حال بر فرنگ نیز استیلا داشتند وعمال خود را بدان سوی گسیل میکردند. آنها شهر مارده را پایتخت اندلس قرار دادند و بر کشور اندلس استیلا یافتند و تا دیر زمانی برآن مملکت تسلط داشتند و 27 تن از آنان متوالیاً بپادشاهی اندلس رسیدند تا سرانجام دودمان پشتولکات را گت ها منقرض ساختند... (از الحلل السندسیة ج 1 ص 172).