طهیلةلغتنامه دهخداطهیلة. [ طَ ل َ] (ع اِ) طِهْلِئة. طئهلة. گل و لای که در حوض فروریزد بعد از آنکه اندوده باشند آنرا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). گل که در بن حوض بماند. (مهذب الاسماء). || (ص ) احمق بی خیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
