طیبة

طیبة. [ طَی ْ ی ِ ب َ ] (ع ص ) تأنیث طیب ، و در تمام معانی با طیب برابر است . ج ، طیبات . مقابل خبیثة. قوله تعالی : اء لم تر کیف ضرب اﷲ مثلاً کلمةً طیبةً کشجرة طیبة (قرآن 24/14)؛ نمی بینی ای محمدیعنی نمیدانی که چگونه مثل زد خدای تعالی که گفت کلمتی پاکیزه چون درختی پاک است . مفسران گفتند: مراد بکلمه ٔ پاک گفتن لااله الااﷲ است . (تفسیر ابوالفتح ). و نیز قوله تعالی : و جرین بهم بریح طیبة (قرآن 22/10)؛ وکشتیها ببرد ایشان را بباد خوش چون باد نرم باشد کشتی خوش رود و راست و آسان رود. (تفسیر ابوالفتوح ).
- ارواح طیبة ؛ روانهای پاک . در برابر ارواح خبیثة (روانهای پلید و ناپاک ).
- خمسه ٔ طیبة؛ محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین صلوة اﷲ و سلامه علیهم اجمعین .
- طیبةالرائحة ؛ خوشبوی . معطر.